Voorbereiden geeft stress...

8 januari... Nog maar een maand en dan zit ik in het vliegtuig onderweg naar Bali. De tijd lijkt sneller te gaan dan ooit tevoren!

Maar voordat je aan zo'n reis kunt beginnen komt er toch veel meer bij kijken dan je van te voren denkt. Ik zal jullie mijn voorafgaande avontuur even vertellen:
Het begon iets meer dan een half jaar geleden, tijdens de eerste bijeenkomst voor een stage naar het buitenland op mijn school. In de lijst met te bezoeken landen stond Bali ook aangegeven. Ik roep al jaren dat, wanneer ik de kans krijg, ik stage wil gaan lopen in Bali. Nu bleek tijdens deze bijeenkomst dat de stage naar Bali eruit was gegooid, aangezien de communicatie niet optimaal was met de stageschool. Ook hadden meisjes die eerder naar Bali waren geweest daar een slechte ervaring opgedaan. Hier baalde ik natuurlijk enorm van en ik zag mijn droom al in duigen vallen. Na afloop van de les heb ik een gesprek gehad met de lerares en zij vond dat ik een geldige reden had om Bali toch nog één keer terug te brengen in de lijst. Er zat alleen een voorwaarde aan, het zoeken van een nieuwe stageschool was aan mij. Na veel communicatie met vrienden in Bali is het mij gelukt om een leuk stage adres te vinden. Little Sunshine Learning Center in Singara leek zowel mij als mijn begeleiders op school een goed adres. Hier leren ze kinderen tussen de 2 en 12 jaar spelenderwijs Engels. Met dit stage adres heb ik alles nu geregeld en dat verliep erg soepel. Maar de rest van de voorbereidingen...
Vanuit school kreeg ik te horen wat ik allemaal moest regelen, ik weet nog wel dat ik dacht: 'O, dat doe ik wel even, komt goed.'
Op een gegeven moment dacht ik, ik zal er maar eens naar gaan kijken. Toen bleek: mijn doorlopende reisverzekering geldt niet tijdens zo'n lange reis, ik moest nieuwe vaccinaties, ik moest een raar visum aanvragen, ik moest een creditcard hebben, ik moest een verblijfplaats hebben, internationaal rijbewijs en ga zo maar door. Wat een dráma zeg... Gelukkig zijn papa, mama, Dave en vrienden in Bali zo lief geweest om mij te helpen, anders was het helemaal in de soep gelopen. Uiteindelijk heb ik alles binnen en was het meeste niet zo moeilijk, op een ding na: het regelen van een visum. Ik wist totaal niet welk visum ik nodig had en van de site van de Indonesische ambassade word je ook niet veel wijzer. Na wat mailtjes van en naar Bali bleek dat ik een sociaal- cultureel visum nodig had. Daarbij werd mij een document gestuurd met allemaal formulieren die ik mee moest nemen naar de ambassade. Deze formulieren heb ik allemaal bij elkaar verzameld, uitgeprint en dubbel gecheckt of ik alles bij me had. Toen ben ik afgelopen maandag in mijn eentje met de trein naar de ambassade in Den Haag vertrokken. Na 3 uur in de trein te hebben gezeten was ik eindelijk daar. Bij de balie gaf ik al mijn papieren aan de vrouw en zei ik dat ik maar alles mee had genomen zodat het niet mis kon gaan. Toen gebeurde waar ik al bang voor was, ik was iets vergeten... Er was mij niet verteld dat ik mijn reisschema naar Bali toe mee had moeten nemen... De vrouw zei dat ze me niet kon helpen en dat ik maar terug moest komen. Ik kon wel door de grond zakken, zo erg vond ik het. Ik zei haar dat ik het ticket zo aan haar kon laten zien, het stond namelijk op mijn mail. Maar dit was volgens haar niet haar probleem, ik moest maar terug komen. Ik ben in mijn hele leven nog nooit een chagrijnige Indo tegen gekomen, maar zij heeft bewezen dat ze toch bestaan. Ze deed echt gemeen tegen mij, terwijl ik alleen maar een vraag stelde en niet eens kwaad werd. Zo kun je echt niet met je klanten, of met wie dan ook, omgaan. Op dat moment werd het me ook allemaal even te veel en begon ik te huilen. Gelukkig waren er hele lieve mensen die mij hebben getroost en bij me hebben gezeten. Ook zat er een jongen in de wachtkamer die zei dat hij me kon helpen, hij werkte namelijk bij een visumbureau en kon dit voor me regelen. Natuurlijk heeft me dat extra gekost, maar ik was op dat moment zó blij dat hij er was. Echt een geluk bij een ongeluk. Bij hen op het bureau werd me nog wat te drinken aangeboden en is alles voor me geregeld. Mijn paspoort en visum sturen ze me gelukkig op, want ik ben even heeeeeelemaal klaar met Den Haag!
Gelukkig is met dit echt alles geregeld en kan ik nu mijn verslagen voor school afronden om vervolgens mijn koffer in te gaan pakken!

Ik heb er super veel zin in en hou jullie vanuit Bali op de hoogte!

Veel liefs, Darlene